Het land van stille vogels vangt aan in een wereld waar het ochtendlicht de nevels boven het water langzaam verdrijft. De stilte lijkt haast tastbaar, slechts doorbroken door het zachte gefluit van onzichtbare vogels tussen het riet. In deze kalme aanzet schuilt echter een belofte van spanning en emotionele diepgang, wat het begin markeert van een verhaal dat rust en introspectie verenigt met onderhuidse onrust.